Tuesday 13 March 2012

ေမာင္နွမစာအုပ္



သိတဲ့လူကို
မသိတဲ့လူကသေရာ္တယ္။
ယဥ္ေက်းမႈရွိတဲ့လူကို
ယဥ္ေက်းမႈမရွိတဲ့လူကရယ္တယ္။

ဘ၀ကိုေစ်းေမးၾကည့္ေတာ့
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ၀ယ္လိုအားနည္းတယ္။

ညီမေလးေရ....
ေရျခားေျမျခားမွာ
ေသးမႊားတဲ့အမွန္တစ္ခုကိုျဖစ္ျဖစ္
ျမင္ေတြ႔ရတဲ့အခါငါ့ကိုသတိရလိုက္ပါ။
ပြင့္လင္းတဲ့လူ႔ေဘာင္မွာ
ဗလာေတြရဲ႔တန္ဖိုးကို
မင္းသိေအာင္ႀကိဳးစားပါ။

ဒီရုပ္ရည္နဲ႔ဒီရုပ္ရည္မွာ
စိတ္ကိုေနာက္ေစ့နဲ႔ၾကည့္လည္း
မင္းျမင္တတ္ရမယ္။
အားလံုးကိုလြန္ေျမာက္ၿပီးတဲ့တစ္ေန႔
ငါတို႔ျပန္ဆံုၾကတဲ့အခါ
မင္းမွာေမးခြန္းအသစ္ေတြရွိေနမွာပဲ။
ငါ့မွာလည္းမ်က္လံုးအသစ္ေတြ
ရွိလာမွာပဲ။

လူ႔တန္ဖိုးေတြအေၾကာင္း၊
သဘာ၀ေပါက္ပင္ေတြအေၾကာင္း၊
ကမာၻ႕သမိုင္းအေၾကာင္း၊
ဗီဇညံ့ဖ်င္းတဲ့ငါတို႔ေဆြမ်ိဳးေတြအေၾကာင္း၊
မင္းကိုငါေျပာျပမယ္။
ေလထုညစ္ညမ္းမႈအေၾကာင္း၊
အဆင့္ျမင့္နည္းပညာရပ္ေတြအေၾကာင္း၊
ခမ္းနားတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေၾကာင္း၊
ေနာက္ဆံုးေပၚဇိမ္ခံပစၥည္းေတြအေၾကာင္း
မင္းကငါ့ကိုေျပာျပေပါ့။

အေ၀းႀကီးမွာေပမယ့္
မင္းရဲ႔အသိတရားအတြက္
ငါစိတ္ခ်လိုက္ပါရဲ႔။

ငါကေတာ့ဆံပင္ရွည္တုန္းပဲ
ရည္းစားမ်ားတုန္းပဲ
ကဗ်ာေရးတုန္းပဲ
ဘြဲ႔မရေသးဘူး။

ယံုၾကည္မႈအေရးအခင္းမွာ
ငါတို႔ႏွလံုးသားေတြေ၀းခဲ့ၾကၿပီ။

အမွတ္တရတိုင္းဟာ
မင္းကိုညံ့ဖ်င္းေစဖို႔ျဖားေယာင္းလိမ့္မယ္။
ဘယ္လိုခက္ခဲမႈကိုမဆို
ငါ့ပံုတူကိုမင္းအမွတ္ရလိုက္ေပါ့။

မရုိးႏိုင္တဲ့မိသားစုပံုျပင္မ်ား
ေနာင္တမဲ့ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား
အႏုပညာအတြက္အရႈပ္အေထြးမ်ား
ဒီလိုေတြၾကားမွာ
ငါေတာ့သတၱိရွိဖို႔ပဲေတြးပါတယ္။

ညီမေလးေရ....
ကမာၻႀကီးရဲ႔ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ
ငါတို႔ျပန္ေတ႔ြၾကရင္
ငယ္ငယ္တုန္းကလို
ၾကက္ပ်ံငွက္ပ်ံကစားႏိုင္ဦးမွာလား။
တစ္ေယာက္လက္ထဲကမုန္႔ကိုတစ္ေယာက္
ေငးၾကည့္ေနဦးမွာလား။

ငါ့ဘ၀ရဲ႔ဖတ္စာအုပ္ေတြကိုလည္း
ငါသံသယျဖစ္မိရဲ႔။

ေသခ်ာတာကေတာ့
လမ္းရဲ႔အရသာဆိုတာ
ေလွ်ာက္တ့ဲေျခေထာက္ေတြပဲသိလိမ့္မယ္။          ။

| ေ၀မွဴးသြင္ |
( Beauty Magazine , june 2004 )

No comments:

Post a Comment