ဒီေန႔အဖို႔
ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္
ဘယ္ခလုတ္ ႏွိပ္ႏွိပ္
ဘယ္သီခ်င္း ဖြင့္ဖြင့္
မင္းရဲ႕ အရိုင္းဆန္မႈေတြပဲ
ငါ့အတြက္လည္း
အႏၱရာယ္အမ်ားဆံုး ရနံ႔တစ္ခုေပါ့ ။
လမ္းေတြအားလံုးက
မင္းရွိရာဆီပဲ ညႊန္ျပေနရဲ႕႕ ။
ဘာအဓိပၸၸါယ္ရွိလဲ ေမးရင္ေတာ့
နည္းတဲ့ကုသိုလ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုရမယ္ ။
အခုငါက
မင္းရဲ ႔ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမ်က္ေစာင္းေလးမ်ားမွာ
ရိုးရိုးသားသားအဆိပ္တက္မိျပီ ။
ဆန္းျပားတဲ့ အလြမ္းတစ္ခုမွာ တို႔ႏွစ္ေယာက္
ေနပူမေရွာင္ ၊ မိုးရြာမေရွာင္
အာသာေျဖ မိၾကတယ္ ။
ျငိမ္သက္ေနေသာ
လူရိပ္ႏွစ္ခုၾကားထဲ
ေလတိုးသံကို ၾကားရတယ္ ။
ဖုန္းမက္ေဆ့ေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု
ေပ်ာ္စရာစကၠန္႔မိနစ္မ်ားနဲ႔
တပ္မက္ဖြယ္ အထိအေတြ႔ေတြမွာ
ဘယ္အရာက လွ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္လဲ ။
အတည္မျပဳနိုင္ေသးတဲ့
သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားအရ...
မင္းခႏၶာကိုယ္ေပၚ
ခဏခဏ လမ္းမွားတယ္ ။
ငါ့ႏွလံုးသားေတြ
မၾကာမၾကာ ေဇာေခၽြးျပန္တယ္ ။
ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္မ်က္ႏွာေပးနဲ႔
မင္းအၾကည့္ေတြဟာ
ရုတ္တရတ္မီးေလာင္မႈကို ျဖစ္ေစတယ္ ။
အဲဒီမီးေလာင္မႈကို
တရား၀င္ျဖစ္ေအာင္
ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ ။
ေဟာ....
မင္းျပံဳးသြားျပီ မွတ္လား ။
အျပံဳးရဲ ႔ေနာက္ကြယ္ကို
သတိၾကီးၾကီးထားၾကည့္လိုက္ရင္
ကမာၻတစ္ျခမ္းလံုး
ပန္းေတြနဲ႔ လင္းေနတာကို ျမင္ရမယ္ ။
ဒါဟာ အသစ္စက္စက္
သခၤ်ိဳင္းေတာ္ပဲ ။
မင္းေမတၱာတရားထံ
ဆ႔ြံအေနတဲ့ အိပ္မက္ပဲ ။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ပဲရစ္ျမိဳ႔ၾကီးဟာ
ဘာမွ မလြမ္းေလာက္ေသးဘူး ။
အမ်ားျပည္သူေရွ့ေမွာက္ရွိ
ဂုဏ္ျပဳအပ္ေသာ ရိုးသားမႈတစ္ခုမွာ
ငါတို႔က အခန္းဆက္မာယာေတြနဲ႔ ၊
၀ကၤပါကိုယ္စီနဲ႔ ၊
မွတ္ဥာဏ္အသီးသီးလည္း
နာက်င္စရာ ျဖစ္ခဲ့ျပီ ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ပိုးမႊားေပါင္းစံုတို႔ က်က္စားရာ
ေခတ္ကာလသံုး ျပကၡဒိန္ထဲ
ငါက လမ္းကၽြမ္းသူမုဆိုးျဖစ္လာေတာ့တယ္ ။
မင္းကိုခ်စ္မိသမွ်
ပုစာၦလုပ္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ
အေျဖေတြက ဒုကၡတည့္တည့္ဆီ လမ္းညႊန္ေနၾကရဲ ႔ ။
" အဟဲ..."
အင္တဲလက္က်ဴရယ္လ္*တစ္ဦးပမာ
မိမိကုိယ္မိမိ ေလွာင္ေျပာင္ဖို႔
ဒီလိုဟာသရွိဖို႔ လိုတယ္မဟုတ္လား ။
အင္း...ဒါေပ့ါတဲ့ ။
ျမိဳ႔ျပလူသားတို႔ရဲ ႔ခ်စ္မႈေရးရာဆိုတာ
ဘယ္အနုပညာကိုမွ ဗိုလ္မထားမွန္း
တစ္ေန႔ မင္းသိလာမွာပါကြာ ။
ကဲ...အခ်စ္
ပုဒ္မကို ေသခ်ာခ် ၊
အလြမ္းကို ျဖည္းျဖည္းေရး ၊
စစ္ရံႈးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြအတြက္
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ ေလ်ာ္ေၾကးရခဲ့ရင္ေတာင္
ငါတို႔က ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း
ေရာင့္ရဲနိုင္ရမယ္ ။ ။
*အင္တဲလက္က်ဴရယ္လ္ = Intellectual
| ေ၀မွဴးသြင္ |
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment