အခ်ိန္ေတြပိုေနလို႔
အတိတ္က သစၥာစကားေတြကို
စာရြက္ေပၚခ်ေရးမိတယ္။
အားလံုးဟာသပဲ
ကိုယ္တကယ္မပိုင္တဲ့အိပ္မက္ပဲ
မေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ရုပ္ေသးေမြးျမဴေရးပဲ။
အႏုတ္လကၡဏာေတြ၊
ၾကက္ေျခခတ္ေတြနဲ႔ ရႈပ္ေထြးေနတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွာ
မင္း ဘယ္ေပ်ာ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။
အရိုင္းအစိုင္းရင္ခြင္တစ္ခုကို
သိပ္မၾကာခင္ မင္းေမ့သြားပါလိမ့္မယ္။
ငါကေတာ့
တစ္ေယာက္ထဲေပ်ာ္ေအာင္ေနတဲ့၀ါဒနဲ႔၊
အဆိပ္ျပင္းေသာအႏုပညာနဲ႔၊
သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း
ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္းေတြနဲ႔
မင္းထားခဲ့တဲ့ ပေဟဠိမ်ားစြာကို
မီးျမိႈက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
“ထြက္ေျပးရဲတာလည္း သတၱိပဲ တဲ့။
မထိုက္တန္တဲ့အရာတစ္ခုကို
အလိုခ်င္ရဘူး တဲ့။
ပန္းခင္းလမ္းဆိုတာလည္း
အႏၱရာယ္ရွိတတ္တယ္ တဲ့။”
ငါ့အသံနဲ႔ငါ ခလုတ္တိုက္မိျပီး
နားေတြ အူလာရဲ႕။
ခေရပန္းေတြလို ရနံ႔ေမႊးေသာ
အနာဂတ္ကို ယံုၾကည္ပါ။
ရိုးသားတဲ့၀တ္စံုေလးမွာ ဂုဏ္ယူပါ။
ငါပစ္ခ်လိုက္မိတဲ့
ကံတရားတစ္ခုအတြက္ေတာ့
ေဆာရီးပါ …
တကယ္မေတာ္တဆပါ။
ဘ၀ဆိုတဲ့ ေရြ႕လ်ားမွတ္တိုင္မ်ိဳးမွာ
မင္းတစ္ေယာက္
လိုရာခရီးမွ ေရာက္ႏိုင္ပါ့မလား။ ။
| ေ၀မွဴးသြင္ |
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment